มองแพนด้าเห็นป่าไผ่
แต่พอจะเอาเข้าจริงๆ เรารู้ตัวเองดีว่าไม่เหมาะกับอาชีพเกษตรกร เรามีนิสัยประเภทไม่ค่อยแคร์อะไรมาก แคร์อย่างเดียวคือคนในครอบครัวกับมิตรสหายที่ดีกับเรา คนอื่น อย่างอื่น มีปัญหามากก็แค่ตัดมันออกไปจากชีวิต ขืนไปทำไร่ ทำสวน ต้นไม้ต้นไหน เรื่องมาก ร้องจะเอาปุ๋ย เรียกให้รดน้ำเช้าเย็น เดี๋ยวป่วยเป็นโรค เราคงตัดทิ้งหมดด้วยความรำคาญ ทำไปทำมาทั้งสวนคงเหลือแต่ต้นหญ้าที่อยู่กับเราได้
เลยเหลือฝันเล็กๆ คือมีบ้านให้เรานั่งพิมพ์งาน ในป่าไผ่ ถามว่าทำไมต้องเป็นไผ่ เราอยากใช้ชีวิตแบบแพนด้าจริงๆ เหรอ ตอบว่าไม่ใช่ ถึงตอนนี้ตัวใหญ่เหมือนหมีแพนด้า แต่ยังน่ารักไม่เท่า เราก็คิดว่าต้นไผ่น่าจะเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่งที่โตง่าย ดูแลง่าย ไม่ต้องรดน้ำ ใส่ปุ๋ย มันก็อยู่ได้ ถ้าเป็นโรคก็ไม่ต้องรักษาตัดทิ้งเอามาทำรั้ว ทำโต๊ะ ทำเก้าอี้ วันไหนแก๊สหมด ตัดไผ่สักลำมาทำฝืนแก้ขัดก็ยังไหว
จุดที่ทำให้ผมชอบไผ่ที่สุดคือ บุคลิกของไผ่ที่ดูโอนอ่อน ผ่อนปรน ไม่เรื่องมาก ไม่เรียกร้อง เหมือนคนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ คนจีนบอกว่าไผ่เป็นสัญลักษณ์ของความอ่อนน้อม ถ่อมตน ทำความดีเผื่อประโยชน์ของผู้อื่น ก็เห็นจะมาจากบุคลิกลักษณะโอนอ่อนตามแรงลม และการเอาต้นไผ่มาใช้ประโยชน์ได้อย่างหลากหลายนั่นเอง.
หมายเหตุ. ในประเทศไทยมีความต้องการไม้ไผ่สูงมาก ร้านขายข้าวหลามต้องขึ้นราคาเพราะไผ่แพง ต้องนำเข้าจากเคลมโบเดีย ลาว เวียดนาม เมียนมา หน่วยงานรัฐก็ต้องการไม่ไผ่ปีละหลายล้านลำ เอาไปทำแนวกันคลื่นกัดเซาะริมทะเล มีพ่อค้าคนกลางตระเวนรับซื้อไผ่ถึงหน้าสวน ให้ราคาตันละ 2,000 บาท แต่… หาคนปลูกน้อยมาก
About Post Author
